Bruggenbouwers van The American Dream: Dvorák brengt de oude en de nieuwe wereld muzikaal samen, Gershwin combineert jazz met klassiek.

-----

De successtory van Antonín Dvořák – van eenvoudige slagerszoon tot mascotte van artistiek Bohemen – sprak danig tot de verbeelding in het land van The American Dream. In 1891 kreeg de componist dan ook een uitnodiging om naar de VS te verhuizen, en mee te werken aan de uitbouw van een nationale Amerikaanse muziekstijl. Dvořák twijfelde, aanvaarde, vertrok en triomfeerde.

De Negende symfonie ‘Uit de Nieuwe Wereld’ was Dvořáks eerste werk na zijn aanstelling, en meteen een groot succes. Velen hoorden in de melodieën de jarenlange immigratiegeschiedenis van het Amerikaanse continent, en terecht: Dvořák liet zich inspireren door negro spirituals van de Afrikaanse slaven en muziek van de inheemse bevolking, maar gebruikte ook elementen uit de muziekgeschiedenis van de Europese immigranten. Op een subtiele manier verwerkte hij Boheemse, Duitse, Franse en Schotse volksmuziek en combineerde zo elementen uit zowel de ‘oude’ als de ‘nieuwe’ wereld in wat terecht één van zijn meest bekende en geliefde symfonieën is.

Een van de belangrijkste componisten die de Amerikaanse stijl mee vorm gaf is George Gershwin. Hij schreef eerst voor Broadway, maakte daarna naam in het klassieke circuit en combineerde vlot technieken uit zowel populaire als klassieke muziek en jazz. In 1924 componeerde hij op vraag van “King of Jazz” Paul Whiteman zijn eerste (maar intussen iconische) orkestwerk Rhapsody in Blue. Zelf zei hij later: 'De Rhapsody, zie je, begon als een doel, niet als een plan.’ Dat hij zijn doel bereikte, bewijst de immense populariteit van dit swingende werk 100 jaar later nog steeds.