De muziek die Haydn bij het scheppingsverhaal componeert, is groots, uitgekiend en jubelend. Al in de eerste maat grijpt hij de luisteraar bij het nekvel: paukengeroffel verklankt de totale chaos waarin de schepping start, het onverwachte openingsakkoord in do klein als goddelijke binnenkomer.

-----

Het is 1791, en Haydn is in Londen. Hij zal er een opera, zes symfonieën en twintig andere stukken componeren, die onder zijn leiding met groot succes uitgevoerd worden. Maar Haydn maakt niet alleen muziek, hij luistert er ook naar. Zo raakt hij bij een Handel Commemoration diep onder de indruk van de Messiah. Die ervaring zal cruciaal blijken wanneer hij later in Wenen koormuziek schrijft.

Hij neemt een tekst mee gebaseerd op de bijbel en Miltons Paradise Lost, maar voelt zich te weinig thuis in het Engels om daar muziek op te schrijven. Gottfried Baron van Swieten schiet te hulp en maakt een Duitse versie, waardoor Haydn zelf erg geraakt wordt. ‘Elke dag knielde ik neer en bad God mij de kracht te geven dit werk te voltooien’.

En zo ontstond Die Schöpfung. De première was een succes en het oratorium begon aan een zegetocht door Europa. Aan het slot zingt het koor Des Herren Ruhm, er bleibt in Ewigkeit: een opgewekte kijk op de ontstaansgeschiedenis van onze wereld, die Haydn in drie delen schildert: de elementen, de dieren en de mens, en het aardse paradijs. De zondeval raakt hij slechts even en terzijde aan – helemaal Haydn.