Een muzikaal commentaar bij de laatste woorden van Christus: dat was de wat vreemde opdracht die Joseph Haydn in 1785 kreeg. Opdrachtgever was een kleine kapel in Cadiz, een heilige grot uitgehouwen uit de rotsen, waar men in de vastentijd een sobere kerkdienst hield rond de laatste woorden van Christus.

“De muren, ramen en zuilen van de kerk werden in zwarte doeken gehuld, slechts één grote lamp verlichtte de duisternis.”

Zo beschreef Haydn later - diep onder de indruk - zijn ervaring in de kapel. De muziek die hij componeerde maakte op haar beurt indruk op het publiek: de zeven trage sonates zijn eenvoudig en haast meditatief, maar net die fragiliteit en intimiteit maken het werk zo aangrijpend.

Het Banket zorgt voor een sobere dramaturgie bij dit ingetogen werk.