Carte blanche voor Tigran

Vanwaar die fascinatie van jazzmuzikanten om vroeg of laat de stap te zetten naar een klassiek getinte vormgeving?

Bij mij persoonlijk is het omdat ik al lang aanvoelde dat een aantal van mijn composities het potentieel heeft van een breder orkestraal spectrum. In de loop der jaren kreeg ik reeds verschillende aanbiedingen op dat gebied maar ik hield de boot steeds af. Een eerdere poging met het Geneva Camerata verliep uiteindelijk niet helemaal zoals ik het mij voorstelde. Ze herwerkten een deel van mijn arrangementen opdat alles perfect zou passen in het kader van hun specifieke bezetting. Het eindresultaat vond ik te halfslachtig. Vorig jaar besloot ik toch in te gaan op de vraag van Flagey omdat ik van hen de garantie van totale vrijheid en eindcontrole kreeg.

Zijn er aanknopingspunten met het concert dat je in 2015 gaf in de Terkamerenabdij met het Yerevan State Chamber Choir?

Dat blijft een apart hoofdstuk in mijn discografie dat ik hier niet in wilde verwerken. Van die opname met het koor, Luys i Luso, koos ik dan ook geen enkel nummer voor het programma met Brussels Philharmonic. De selectie komt uit andere platen waaronder mijn laatste solo-opnamen, Shadow Theater en A Fable.

Zit er een onderliggende boodschap in je muziek?

Niet echt. Bepaalde songs roepen wellicht beelden en ideeën op maar een expliciete politieke inhoud zit nergens in verborgen. Voor mij is elk project telkens weer een nieuw verhaal. Alles draait rond de muziek op zich. Mijn inspiratie komt van daar, alle andere externe factoren zijn bijkomstig.

Flagey nodigde je reeds verschillende keren uit. Is de liefde wederzijds?

Het is een fantastische instelling over de hele lijn. De akoestiek van de zaal is optimaal en er is steeds een publiek dat aandachtig luistert. Wanneer een artiest voelt dat een organisator hem blijft opvolgen en gelooft in wat hij doet, schept dat natuurlijk een speciale band en probeer je om net iets meer te doen. Bovendien hou ik van Brussel. Ik kuier hier graag rond. Het is een compacte stad maar ze heeft enorm veel te bieden.

Je officiële discografie omvat ondertussen tien cd’s, de eerste drie die niet meer beschikbaar zijn niet meegeteld. Vorig jaar overschreed je de kaap van de dertig. Heb je tot nu toe bereikt wat je voor ogen had?

Bij mij telt niet alleen het doel “an sich” want dat zou al snel vervelen. Belangrijk is de weg die je aflegt, niet de eindbestemming. Steeds beter willen worden is mijn rode draad.

Heb je een bepaald ritueel voor je het podium opstapt

Elk concert is anders. Ik probeer vooral niet te vermoeid te zijn. Vroeger deed ik push-ups maar dat werkte omgekeerd en ik was eerder uitgeput dan relax. Een beetje yoga heeft wel een positief effect. Maar ik weet nu al een ding en dat is dat ik in Brussel kapot zal zijn van de zenuwen en daar zal niets tegen helpen. (lacht)

door Georges Tonla Briquet (Brussels Jazz Festival krant)