van pianist tot componist
Robert Schumann (1810-1856) werd geboren in Zwickau, niet ver van Leipzig. Zijn vader was uitgever en verkoper van boeken, en die omgeving wakkerde Schumanns liefde voor literatuur en muziek aan. Na de dood van zijn vader verhuisde Schumann in 1826 naar Leipzig, waar hij zich inschreef voor literatuurstudies. In zijn vrije tijd volgde hij pianoles bij Friedrich Wieck, vader van getalenteerde pianiste Clara Wieck – die later zijn vrouw zou worden. Schumann moest zijn beginnende carrière als pianist helaas al snel opgeven door fysieke problemen aan zijn vingers, en koos dan maar voor the next best thing: schrijven en componeren. In die periode richtte hij het Neue Zeitschrift für Musik op, een muziekplatform waarin verslag werd gemaakt van de laatste ontwikkelingen in het Duitse Romantische muziekleven. Daarnaast componeerde hij tal van korte pianowerken waarmee hij enige beroemdheid verwierf. In 1837 verloofde hij zich met Clara Wieck, maar het zou tot 1840 duren voor het koppel officieel kon trouwen – Clara’s vader keurde het huwelijk af en vorderde een rechtszaak waarin Schumann zijn emotionele en financiële stabiliteit moest verantwoorden.
