Thomas Fiorini, bassist bij Brussels Philharmonic, realiseert zijn droom: een concerto voor basgitaar laten componeren, uitvoeren en opnemen!
Samen met componist Robert Groslot creëerde hij in 2019 Concerto for E-Bass and Orchestra. Bassist Thomas Fiorini droomde al jaren van een concerto voor basgitaar, een instrument dat nog geen eigen plek binnen de klassieke muziek verworven had. Groslot’s compositie brengt hier verandering in: het tast de technische grenzen van het instrument af en creëert een unieke symbiose tussen het orkest en de solist.
Ook vernieuwend is Robert Groslot’s Concerto for E-Bass and Orchestra uit 2019. Een groot deel van het orkestrepertoire van de Belgische componist, dirigent en pianist bestaan uit concerti: tussen 2009 en 2013 schreef Groslot er zestien voor uiteenlopende solistische instrumenten, maar basgitaar zat daar nog niet bij. Groslot was dus aangenaam verrast toen hij deze opdracht kreeg van bassist Thomas Fiorini en Brussels Philharmonic: “Het lijkt misschien vreemd om een concerto voor basgitaar te schrijven - het is immers niet meteen een typisch ‘klassiek’ instrument - en toch: toen Thomas Fiorini me in 2019 de opdracht gaf, heb ik geen moment getwijfeld aan de talloze mogelijkheden die deze uitdaging me bood. Mijn inspiratie voor dit concerto ontstond bij een zeer melodisch canzone, dat later het tweede deel werd. Het was vanzelfsprekend voor mij dat ik mijn normale compositiemethodes niet zou aanpassen. Mijn vertrouwde structuur zoals een agitato in het eerste deel, een cadenza en een poëtisch intermezzo voor het vierde en laatste deel, bewijzen dat de basgitaar zonder twijfel een volwaardig klassiek instrument kan worden.”
De 26-jarige componiste Natalie Dietterich schreef in haar nog jonge carrière al enkele indrukwekkende composities voor koor en orkest. Haar orkestwerk Aeolian Dust uit 2015 werd in 2019 tijdens de achtste editie van het ['tactus] Young Composers Forum geselecteerd om tijdens een laureatenconcert door Brussels Philharmonic uitgevoerd te worden. De gedachte achter Aeolian Dust omschrijft Dietterich als volgt: “De idee van eolische of atmosferische stof kan beschouwd worden als een analogie voor het verstrijken van de tijd in een wereld waarin niet aan elkaar gerelateerde gebeurtenissen naast elkaar bestaan en de mogelijkheid in zich dragen om boven zichzelf uit te stijgen, of misschien gewoon samen een ruimte innemen waarbij niets anders ze met elkaar verbindt dan het moment waarop ze zich voordoen.”
Toelichting door Aurélie Walschaert