In 1858 componeert Johannes Brahms zijn 1ste Pianoconcerto. Tegen alle verwachtingen in wordt het werk bijzonder koel onthaald, en pas twintig jaar later waagt hij zich aan een een tweede concerto. Deze keer verzekert hij: ‘Ondanks alles zal het eerste concerto nog wel in de smaak vallen, en het tweede zal anders klinken’.

Zijn voorspelling komt uit. De eerste compositie vindt uiteindelijk zijn weg naar de concertzaal en het tweede concerto voelt zelfverzekerd en rijper aan. Op het hoogtepunt van zijn carrière bereikt Brahms voor het eerst de perfecte mix tussen inspiratie en techniek – eindelijk voelt hij zich een volwaardig componist.

In hetzelfde jaar werkt Tchaikovsky zijn 4de Symfonie af. Een werkstuk met een boodschap waarin hij zijn eigen leven probeert te vatten, met de verbeelding en het lot als rode draad – want, zo zei hij zelf, ‘de kracht van het lot is te sterk voor het individu om te weerstaan’.