Johann Kalliwoda en Felix Mendelssohn scheerden hoge toppen als componist in de 19e eeuw. Ze sloegen allebei op hun manier de brug van het pure classicisme naar de ontluikende idealen van de romantiek en waren meesters met een verfijnd muzikaal signatuur.

-----

Vandaag is de naam van Kalliwoda misschien wat verbleekt tegenover die van Mendelssohn - terwijl ook zijn muziek het beredeneerde klassieke evenwicht verzoent met de energie van de romantiek. Zijn eerste symfonie bundelt een openingsdeel dat bulkt van de intensiteit, een boeiend menuetto en een krachtige finale gedomineerd door gespierd contrapunt.

Een zo mogelijk nog pittigere opening schreef Mendelssohn, amper 15 jaar oud, voor zijn eerste symfonie. Een echt proefstuk was het echter niet: de jonge Felix pende eerder al zo’n 13 symfonieën voor strijkorkest bij elkaar. Maar pas nu was hij klaar om blazers toe te voegen en de vergelijking met de oude meesters aan te gaan. Die kijken nog mee over zijn schouder - we proeven een flinke portie Mozart in de stijl en structuur, de basis van Bachs contrapunt, maar ook meer eigentijdse invloeden van Weber en Beethoven. Mendelssohn was een gretige en vruchtbare bodem voor al die invloeden, en toonde hier al zijn geniale evenwicht en discipline van levenslange classicist.