“Het meest pijnlijke uur van mijn leven”. Zo omschreef Rachmaninov de première van zijn 1ste Symfonie - die niet echt een succes was. De pers maakte het werk met de grond gelijk en Rachmaninov zette drie jaar lang geen noot meer op papier.

Die tijd had hij nodig om er weer bovenop te komen, en zijn depressie en writers block achter zich te laten. Na een eerste succes met zijn 2de Pianoconcerto in 1901, bewees hij in 1907 zijn definitieve comeback én revange als componist met zijn 2de Symfonie.