François Pirette is zonder twijfel een van de populairste en productiefste humoristen van België. Door de Belgische pers uitgeroepen tot “artiest die alle records breekt” is Pirette al meer dan 35 jaar een onvermoeibare creatieve duizendpoot.
François Pirette wordt op 7 februari 1963 in de Belgische stad Bergen geboren als Thierry Van Cauberg, zoon van Annie en Gérard, beiden bankbedienden. Hij groeit op in Jemappes, een dorp in de Borinage tussen Maubeuge en Quiévrain, in de schaduw van de terrils, de kolenmijnen, de kort ervoor uitgedoofde hoogovens en het idool dat wereldfaam geniet bij een hele generatie en toevallig in zijn straat woont, Salvatore Adamo.
In 1983, als hij in zijn eerste jaar marketing zit, versiert hij een vakantiejob bij de openbare omroep RTBF, waar hij in de radiostudio elk weekend de telefoon bedient. Daar ontmoet hij een producer die hem wel grappig vindt en voorstelt om een test te doen. Hij krijgt voor 12 uur een studio ter beschikking waar hij onbelemmerd zijn gang kan gaan. Zes weken later, op 9 januari 1983, geeft de RTBF hem een uur radiozendtijd op zondag tussen 10 en 11 u, voor een proefperiode van een maand. Die termijn zal uiteindelijk met elf jaar verlengd worden. De uitzending groeit heel snel uit tot het best beluisterde programma van alle Belgische radiozenders en bereikt een recordpubliek dat nooit geëvenaard werd.
Algauw maakt Thierry, die zich nu François laat noemen, zijn eerste onemanshow. In 1991 zendt de RTBF zijn voorstelling “58 ans en 2021” uit. Het is een enorm succes! Daarop beslist de zender hem een wekelijks programma te geven op La Une om 22 u. Maar de talkshow is een tikkeltje te vernieuwend voor die tijd en vooral voor de openbare omroep, die heel snel zwicht voor de toenmalige politici en het programma na amper drie uitzendingen afvoert. Om die tegenslag te verwerken trekt Thierry naar Parijs, waar hij op France Inter een van de chroniqueurs van “Rien à Cirer” wordt, een programma van Laurent Ruquier. Hij zal de presentator volgen als die overstapt naar France 2 en TF1.
Hij keert in 1995 terug naar België met de voorstellingen “J’ai très bien connu chose” en “Le futur a de l’avenir”, die beide door de RTBF worden uitgezonden. In die periode verpulvert hij voor het eerst records en haalt hij de hoogste kijkcijfers van dat jaar. Hierna volgen een reeks televisieprogramma’s en shows die veel succes hebben.
In november 2007, als hij al enkele maanden in het Parijse Théâtre du Gymnase een onemanshow speelt en België meer dan een jaar zonder regering zit, schrijft hij in één ruk “Asile politique”. De op RTL-TVI uitgezonden show haalt voor de eerste keer in de Belgische televisiegeschiedenis een score van één miljoen kijkers (België telt 4,5 miljoen Franstaligen) en een marktaandeel van 50,2%. Geen enkel Belgisch programma deed sindsdien beter.
Thierry heeft altijd zijn voorstellingen en televisieshows zelf bedacht, geschreven en geregisseerd. Hij zorgt ook al meer dan tien jaar voor de montage, corealisatie en productie, samen met zijn echtgenote Julie, die hij in 1995 in Parijs leerde kennen en met wie hij vier kinderen heeft. Hij is ook vader van twee dochters uit een vorige relatie.
Hoewel hij nog altijd evenveel producties maakt voor de Belgische televisie heeft Thierry ook meegeschreven en de regie gevoerd van de voorstelling van GuiHome. Hij was ook verantwoordelijk voor de opnamen, waarvan de uitzending het best bekeken programma van 2017 was.
Hoewel Thierry in België een druk beroepsleven heeft, woont hij al twintig jaar met zijn gezin in het Franse dorpje Mareuil-sur-Cher in de Touraine, ver van de ringweg en kafkaiaanse files van Bruxelles-ma-belle...