Het verhaal gaat dat de muzikanten die op de RMS Titanic werkten toen het schip zonk zo lang als mogelijk bleven doorspelen, met de bedoeling de passagiers te kalmeren. Een van de overlevenden berichtte later: “Er werden die nacht veel dappere dingen gedaan, maar niemand was dapperder dan de mannen die minuut na minuut verder speelden terwijl het schip alsmaar dieper wegzonk in de oceaan. De muziek die ze speelden, was zowel hun eigen onsterfelijke requiem als een reden om hen nooit te vergeten.”

De Engelse contrabassist en minimalistische componist Gavin Bryars (°1943) componeerde op basis van dit verhaal aan het einde van de jaren 1960 en het begin van de jaren 1970 The Sinking of the Titanic, een compositie voor strijkers en elektronica. Bryars beeldde zich in hoe de muzikanten eenzelfde hymne bleven herhalen, terwijl ze ondertussen steeds dieper in de oceaan wegzonken. Geïnspireerd door de experimenten van John Cage, Morton Feldman en Earle Brown, bedelft hij de hymne in toenemende mate onder interviews van overlevenden, morsesignalen die op woodblocks worden gespeeld, klankeffecten die de impact van de ijsberg op de romp van het schip proberen te reconstrueren, enzovoort.

Lees de volledige programmatoelichting voor The Unanswered Question op www.klarafestival.be.