De natuur. Pure schoonheid, brute verwoestende kracht, bron van steeds weer nieuw leven. Het is de eeuwige cyclus van leven en dood, die in de voorbije maanden wel erg dichtbij kwam. Een bitter bewijs dat ondanks alle technologie ook wij slechts een radertje in die natuur zijn.

Afscheid nemen lijkt een onrechtvaardige lotsbestemming - maar eentje die we moeten aanvaarden. “We live. We love. We dream. We die.” Afscheid nemen hoort, net als liefde, bij het leven.

Das Lied von der Erde, Lied 6: Der Abschied
Nederig, in het donkerste jaar van zijn leven, vindt Mahler troost en inspiratie in poëzie, natuur en componeren. Hier aanvaardt hij, hartverscheurend en diep emotioneel, het lot en de dood.

Sinfonie Nr. 5 Cis-moll, Adagietto
“Hoe ik je liefheb, jij, mijn zon, Kan ik jou met woorden niet zeggen.” Het ultieme liefdeslied voor Alma, vol bitterzoete lyriek en doorvlochten met wondermooie melodieën.