Eigenlijk zou Stravinsky starten aan wat Le sacre du printemps zou worden - maar hij worstelde met het op papier krijgen van de complexe en nerveuze ritmes die hij in een droom gehoord had. Dus stortte hij zich op een ander idee, en schreef een enkele scènes waarin een pop, Russische folklore en een gonzende markt centraal stonden. Diaghilev zag meteen het choreografische potentieel, en spoorde Stravinsky aan het verder uit te werken.

Het schrijven van Petrushka bevrijdde Stravinsky: hij vond zijn eigen stem en zelfvertrouwen om radicaal anders om te gaan met harmonie en tonaliteit. Hij mixte volkse deuntjes, populair Frans chanson en Weense walsen in een kleurrijke orkestratie, gebruikte scherpe dissonanten en contrasterende ritmes, laat het orkest nu eens als een gigantische accordeon en dan weer als een balalaika klinken. Een echte tour de force en het ontstaan van de opwindende en ongehoorde klankwereld waarmee hij de wereld voorgoed zou veranderen.