Toen topchoreograaf Sergei Diaghilev hem in 1909 vroeg om een nieuw werk te schrijven voor Les Ballets Russes, koos de jonge Maurice Ravel met Daphnis et Chloé voor een intens Grieks liefdesverhaal.

-----

De aanpak van Ravel, het laten primeren van kleur en sfeer, stootte op wat onbegrip en tegenstand – maar Stravinsky was fan: “Het is niet alleen Ravels beste werk, maar ook één van de mooiste kunstwerken uit de Franse muziek”. Het beste bewijs is het onnavolgbare Lever du jour, waarin de dageraad tot leven komt in klank: van fluisterend hout over frisse vogelzang - helemaal tot de hartstochtelijke hereniging van de geliefden bij zonsopgang.

Passionele liefde inspireerde ook Nadia Boulanger toen ze haar Fantaisie variée pour piano et orchestre componeerde voor Raoul Pugno: haar docent maar ook - wat pas jaren na haar dood zou blijken - haar minnaar.

Annelies Van Parys tenslotte stopte haar liefde voor Europa in EUtopia: wanhoop en hoop wisselen elkaar af, is Europa een utopie of wint Beethovens ‘alle Menschen werden Brüder’?

Beyond the Score

Brussels Philharmonic nodigde slam poet en Brussels stadsdichter Lisette Ma Neza uit om Daphnis et Chloé door haar eigen lens te herontdekken. Hoe ontrafelt zij de mystieke lagen van dit werk? Welke woorden openen verborgen werelden? Haar nieuwe tekst laat een krachtig spel van licht en taal ontstaan, dat over zaal en podium wordt geprojecteerd. Woorden lichten op, trillen en werpen schaduwen – een meeslepende ervaring die Ravels muziek een extra dimensie geeft. [lees meer]