Met zijn Tweede Symfonie gaf Sergei Rachmaninov een krachtig antwoord op een diepe artistieke crisis. Na de pijnlijke mislukking van zijn Eerste Symfonie duurde het jaren voor hij opnieuw de moed vond om zich aan een groots orkestwerk te wagen.

Het resultaat: een symfonie die baadt in romantische rijkdom, met brede melodieën, warme orkestrale kleuren en een ondertoon van weemoed. Van de gedragen openingsmaten tot de meeslepende finale ontvouwt zich een wereld vol emotionele intensiteit — groot, gul en ongegeneerd hartstochtelijk.