Tijdens mijn onderzoek kwam ik veel poëtische, wetenschappelijke en historische teksten tegen. Ik verzamelde beelden, echte en fictieve, actuele en oude, en ik herontdekte het prachtige verhaal van Julio Cortázar, ‘Los limpiadores de estrellas’ (De sterrenreinigers), dat de belangrijkste inspiratiebron voor het werk werd. In dit verhaal staan de sterren dicht bij de mensheid, in een verbazingwekkende verbinding waarin ze communiceren en spelen met licht en duisternis. Cortázar heeft een prachtige humor en het talent om vanuit het meest banale object (een doos vol metalen stervormige ringen) de sterkste poëtische sfeer te creëren, waarin alles naast elkaar kan bestaan: banaliteit, humor en vreugde, magische metaforen en zelfs enkele politieke uitspraken.
Dit is dus een stuk over sterren, van de sterren die we op een middag op straat kunnen vinden, tot de sterren aan de hemel. Maar dit stuk gaat ook over de sterren in mijn leven: sterren die mij inspireren en begeleiden op mijn creatieve pad. Sterren, wind, lucht, firmament, sterrenstof, reflectie en helderheid, duisternis, vuur... en herinnering, verlangen naar herinnering, Mahleriaanse herinnering.
De kleuren van de elektronica en van de instrumenten
Ik ben componist, maar ook improvisator, en ik kom uit de wereld van de elektronica, die voor mij een soort ‘moedertaal’ is met zijn eigen klanken en texturen.
In dit stuk gebruik ik de menselijke stem, met name de sopraanstem van Barbara Hannigan, die zingt, spreekt en ademt, en ook improviseert. We zijn al enkele jaren bevriend en onze samenwerking aan dit stuk begon tijdens de pandemie, toen Barbara intensief werkte aan Mahlers ‘Vierde symfonie’, zowel als dirigent als zangeres. We spraken vaak over Mahlers idee van ‘Das Himmlische Leben’ en Barbara stuurde me veel opnames die ze had gemaakt terwijl ze het stuk oefende, evenals meer abstracte geluiden en haar ademhaling. Maandenlang schreven we heen en weer, en uiteindelijk kwamen we in april 2021 eindelijk – in vlees en bloed! – bij haar thuis in Bretagne terecht om samen op te nemen en te improviseren. We trokken naar de zee en namen haar stem op met de wind en de golven op de achtergrond.