Dogville (2003)

regie: Lars von Trier

In Dogville laat regisseur Lars von Trier theater en film samenvloeien in een minimale setting: een theatervloer met een plattegrond en verder nauwelijks decor. Dat vraagt iets van de kijker, maar eens je je richt op de acteerprestaties zelf, ontdek je de onderliggende morele lagen. Daarom deze tip: geef je over aan de journey en laat de minimalistische setting je volledig opslokken. Tenslotte: google achteraf eens het woord ‘vervreemdingseffecten’ in combinatie met Bertolt Brecht. Succes!

kijk op dvd

The Mirror (1975)

regie: Andrei Tarkovsky

The Mirror is een poëtische film die op onconventionele manier herinneringen en dromen met realiteit verweeft. De Russische regisseur Andrei Tarkovsky omschreef zijn werk als ‘gedichten’ die pas langzaam hun betekenis prijsgeven. Met andere woorden: een tweede kijkbeurt is bijna noodzakelijk. Het heeft ook weinig zin om het lineaire verhaal te willen begrijpen. Richt je in plaats daarvan op vrije associaties, alsof je naar een droom kijkt (al dan niet onderbroken door korte pauzes om de scènes beter te laten bezinken).

kijk op Prime Video
kijk op Apple TV+

The Act of Killing (2012)

regie: Joshua Oppenheimer

Massamoordenaars die hun gruweldaden in bizarre filmische scènes naspelen, dat is het uitgangspunt van de documentaire The Act of Killing. De film concentreert zich op de Kudeta-staatsgreep uit 1965 toen naar schatting een miljoen vermeende communisten werden vermoord. Omwille van de gevoeligheid werkt regisseur Joshua Oppenheimer veelal met anonieme Indonesiërs. Geloof me, deze film laat een indruk na. Niet zozeer omwille van wat er gezegd wordt of te zien is, maar vooral door de manier waarop de daders zichzelf presenteren.

kijk op Apple TV+

Synecdoche, New York (2008)

regie: Charlie Kaufman

Charlie Kaufman, bekend als scenarist van enkele van Spike Jonze’s meest geroemde films (Being John Malkovich en Adaptation), waagde zich met dit introspectieve en dromerige werk aan zijn eerste regieproject. Synecdoche, New York is een complexe, zelfreflexieve 'wereld binnen werelden' en gaat over leven en kunst: een indringende verkenning van een kunstenaar die verstrikt raakt in zijn eigen creativiteit, schitterend vertolkt door de onvergetelijke Philip Seymour Hoffman. Let op de lagen van tijd, identiteit en representatie. Neem je tijd voor deze: het is een film die je best traag laat binnenkomen.

kijk op Mubi
kijk op Sooner

Inland Empire (2006)

regie: David Lynch

Na Lost Highway en Mulholland Drive waagde cineast David Lynch zich met Inland Empire opnieuw aan een duistere, nauwelijks te ontrafelen trip door Hollywood en droomwerelden. De film is opgenomen met 'semi-professioneel' materiaal in het oude tv-formaat 4:3, tijdens een periode van tweeënhalf jaar. Het verhaal zou volgens de maker pas aan de montagetafel zijn ontstaan. Sommigen noemen het een meesterwerk, anderen bestempelen het als doodsaai. Lynch zelf vond het een abstract schilderij, waarin iedereen iets anders kan zien. Probeer het verhaal dus niet rationeel te begrijpen, dat heeft gewoonweg geen zin.

kijk op Apple TV+

Poor Things (2023)

regie: Yorgos Lanthimos

Poor Things speelt radicaal met feministische thema’s zonder moralistisch te worden. De Griekse regisseur Yorgos Lanthimos gebruikt daarvoor extreme kleurenpaletten, vervormde lenzen en hypergestileerde sets om een volledig nieuwe wereld te creëren. De film voelt dan ook niet als historische fictie, maar als een absurde droomversie ervan. We volgen het parcours van Bella, een jonge vrouw die uit het leven is gestapt, maar door Dr. Godwin Baxter weer tot leven wordt gewekt met het brein van haar eigen ongeboren kind. Met een fixatie op de buitenwereld en te weten te komen wat er buiten de muren van het laboratorium gebeurt, trekt ze de wijde wereld in op zoek naar nieuwe ervaringen.

kijk op Disney+

Louis Theroux: My Scientology Movie (2015)

regie: John Dower

Voor zijn eerste bioscoopfilm heeft de Britse reportagemaker Louis Theroux het zichzelf meteen moeilijk gemaakt: waar de reporter zich normaal laat onderdompelen in een bijzondere biotoop, was dat voor dit gekozen onderwerp onmogelijk. Scientology houdt niet van pottenkijkers. Toch vond Theroux een perfecte oplossing. In plaats van zich te concentreren op de afvallige getuigen, probeert de maker sleutelmomenten uit de kerk na te spelen. Van de verwelkomingspeeches aan de hand van een E-meter tot de beruchte wantoestanden in het zogenaamde verbanningskamp The Hole.

kijk op dvd

The Wonderful Story of Henry Sugar (2023)

regie: Wes Anderson

In zijn verfilming van dit en verschillende andere korte Roald Dahl-verhalen, neemt cineast Wes Anderson de brontekst woordelijk over, maar daarnaast ook: de vertelstijl. Dat kan je redelijk letterlijk nemen, want in plaats van scènes na te spelen zoals in traditionele films, laat Anderson zijn acteurs het verhaal aan de camera vertellen terwijl ze zich door sets bewegen. We zien zichtbaar draaiende achtergronden, ingeschilderde rekwisieten en snelle overgangen tussen decors. Het zorgt voor een ritmisch, bijna muzikaal tempo dat je als kijker meeneemt door een nieuwe wereld. Het is een soort filmische toneelvertelling, met een continue doorbreking van de vierde wand.

kijk op Netflix