Edvard Grieg als synoniem voor Noorwegen en de Noorse volksmuziek, en Richard Strauss als ambassadeur voor de Beierse alpen: beide componisten delen naast hun muzikaal talent ook een immense liefde voor hun thuisland.

Die passie wordt bijna tastbaar in de twee werken van dit concert. Eerst ervaart het publiek de woeste Noorse natuur, en daarna wordt het een etmaal lang ondergedompeld in de natuurpracht van de Alpen.

---

Een reeks toevallige ontmoetingen in de jaren 1860 bracht Edvard Grieg in contact met de Noorse volksmuziek, wat een blijvende impact zou hebben: hij evolueerde naar een heel eigen muziektaal, gebaseerd op het verlangen om typische Noorse muziek te creëren.

In de herfst van 1868 legde Edvard Grieg de laatste hand aan wat uiteindelijk zijn eerste meesterwerk zou blijken: het Pianoconcerto in a - intussen vaste prik in het internationale repertoire voor piano. Hoewel het concerto tot op zekere hoogte het klassieke model volgt, laat Grieg de structuur naadloos versmelten met de typische invloeden uit de Noorse volksmuziek. Ook zijn eigen opvattingen rond de Noorse natuur en het Noorse karakter zitten in het werk. Hoe goed hij in zijn opzet slaagde bewijst elke uitvoering, die bij het publiek steevast beelden van Noorwegen oproept.

---

In 1900 schreef Richard Strauss zijn ouders dat hij nieuwe inspiratie had gevonden voor een symfonisch gedicht, “dat zou beginnen met een zonsopgang in Zwitserland.” Pas in 1915 werkte hij Eine Alpensinfonie uiteindelijk af.

De partituur van het meesterwerk telt 23 tussentitels, en voorziet 123 instrumenten: “Nu heb ik tenminste het orkestreren onder de knie”, merkte Strauss op tijdens de repetities voor de eerste uitvoering. De instrumentale kleuren en texturen zijn minutieus uitgetekend: rijke klankcombinaties roepen filmische impressies op van een wandeling op een bergflank. Een etmaal natuurpracht, van de glinsterende dauw bij het ochtendgloren over een krachtige storm tot het vallen van de nacht, samengebald in drie kwartier fascinerende muziek.