Wie de Zuid-Afrikaanse cellist Abel Selaocoe live meemaakt, voelt hoe zijn muziek veel verder gaat dan de noten: ze ademt identiteit, verbondenheid en afkomst, gedragen door de ubuntu-gedachte “Jij bent omdat ik ben; ik ben omdat jij bent.”

-----

Componiste Jessie Montgomery koppelt wervelende muziek aan een diep sociaal bewustzijn. Voor Abel Selaocoe schrijft ze een nieuw celloconcerto, dat haar engagement en zijn temperament verenigt. Haar bruisende Coincident Dances sluiten de avond af. Starten doen we met drie Separation Songs van Carlos Simon, een collega uit haar componisten-collectief Blacknificent 7. De 3e symfonie van Florence Price maakt deze avond vol Afro-Amerikaanse meesterwerken af.

Niet toevallig sluit dat naadloos aan bij het Klarafestival-thema van dit jaar, ontleend aan het debuutalbum van Selaocoes eigen Bantu Ensemble: Where Is Home? Het is een open vraag met ontelbare antwoorden – zeker in het superdiverse Brussel met zijn 180 nationaliteiten en 100 talen. “Onze hoofdstad is een draaischijf. Een toevluchtsoord. Een tijdelijke of permanente thuisbasis voor talloze mensen, elk met hun eigen verhaal. Iedere dag prijzen we ons gelukkig dat we als festival in zo’n vruchtbare bodem mogen ankeren.” Klarafestival