The Northern Shore for Percussion, Piano and Chamber Orchestra
Barbara Monk Feldman, 2025
Ik heb altijd muzikaal timbre, of klankkleur, als een van de belangrijkste elementen van muziek beschouwd. Voor mij zijn kleur en stilte de tools waarmee muziek kan ademen. Mijn manier van denken over klankkleur is sterk verbonden met muzikale tijd: tijd is als een leeg canvas dat wacht op kleur. Om kleur een vormelijke rol te laten spelen – wat ik nastreef – denk ik eerder aan een proces van 'verdamping' dan aan opbouw.
The Northern Shore werd oorspronkelijk gecomponeerd als een werk met twee mogelijke bezettingen: een trio voor piano, slagwerk en viool, maar ook een versie waarbij de viool vervangen wordt door een orkestpartij. In beide versies blijven de partijen voor piano en slagwerk identiek. Dit vereiste een zorgvuldig evenwicht in de klankkleuren van piano en slagwerk, zodat ze zouden samengaan met de intensiteit van zowel een soloviool als van een orkest. In sommige delen streef ik naar een gewichtloze klankkleur die doet denken aan een gewichtloos zweven zoals in een droom.
Jarenlang was ik niet tevreden met de orkestversie. In 2018 besloot ik het werk grondig te herzien: ik wijzigde de partijen van piano en slagwerk en componeerde nieuwe secties voor het orkest. Het resultaat is de versie die vanavond in première gaat.*
De vorm van deze nieuwe versie doet denken aan een concerto, met een dialoog tussen het orkest, de piano en het slagwerk. Dissonantie wordt doorgaans in verband gebracht met harmonie, maar een belangrijk uitgangspunt voor dit werk was het onderzoeken van chromatiek – zowel in de klankkleur als in de harmonieën.
De titel verwijst naar een oceaanlandschap in het oosten van Quebec.
-----
* [04.10.2025 · Barely Minimal]